بی قفس

۱.در این چند روز گذشته ، با اینکه در خانه‌ام ، حس می‌کنم در تعطیلات بِسر می‌برم . روی موزائیک‌های حیاط راه می‌روم و به یاد سرمای دل‌انگیز سنگ جویباران می‌‌افتم . گوشه‌ی حیاط ، روی پله‌ها می‌نشینم ، وقتی نسیم بهاری دست بر شقیقه‌هایم می‌کشد ، لبخند می‌زنم . گاه در دشت می‌دوم ، گاه در روشنای چراغ‌های کویر مبهوت می‌مانم . لب ساحل قدم می‌زنم و طلوع آفتاب را تماشا می‌کنم ، باران می‌بارد و بوی خاک را استشمام می‌کنم ، قطرات باران ، به نوبت از گوشه‌ی سقف شیبدار پارکینگ می‌چکند و لحظه‌‌‌ای بعد خود را در جنگلی بارانی می‌‌یابم . باران که بند آمد ، روی ابرها به تماشای رنگین کمان می‌نشینم :) گاه در جزیره‌ای دور افتاده ، خود را تنها می‌بینم ، گاهی میان دوستان قدیمی‌می‌خندم . زیر سایه‌ی‌ درختان کتاب می‌خوانم ، در آفتاب قدم می‌زنم . روی چمن‌های نمناک می‌نشینم ، غروب آفتاب را تماشا می‌کنم و غم‌هایم را در سُرخی آسمان قربانی می‌کنم تا طلوعی دیگر ، با تولد شادی از راه برسد . شب هنگام ، جیرجیرک‌ها برایم لالایی می‌خوانند و رویای دیگری برای فردا ، می‌بافم :)